واقعیت هایی درباره گوش

شنوایی یکی از حواس پنج گانه ما است (حواس دیگر عبارتند از بینایی، چشایی، بویایی، و لامسه). گوش های ما مسئول جمع آوری صداهای اطراف مان، پردازش این صداها به سیگنال های الکتریکی و سپس ارسال همه آن اطلاعات به مغز اند.

گوش سه قسمت اصلی دارد که عبارتند از: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی.

گوش خارجی قسمتی از گوش است که ما می توانیم آن را ببینیم. گوش خارجی صداهای اطراف مان را جمع آوری می کند و آنها را به پرده گوش می آورد که بخشی از گوش میانی است. پرده گوش مرتعش می شود، استخوان های ریز داخل گوش میانی مان را حرکت می دهد و باعث ارتعاشات بزرگ تری می شود و آنها را به گوش داخلی ما می آورد. در گوش داخلی صداها به سیگنال های الکتریکی تغییر پیدا می کنند.

در این مطلب واقعیت های خواندنی بیشتری درباره گوش ارایه می شود.

 گوش ها امواج صوتی را به تکانه های عصبی تبدیل می کنند و به مغز می فرستند.

 در حالی که گوش های ما صداها را جمع آوری می کنند، این مغز ما است که کار سخت ساختن حسی از آن را انجام می دهد.

 گوش داخلی که صداها را پردازش می کند (بر روی صداها فعالیت هایی انجام می دهد)، به تعادل بدن هم کمک می کند. گوش داخلی در استخوان تمپورال قرار دارد که سخت ترین استخوان بدن و بخشی از جمجمه ما است.

 سلول های ریز داخل گوش داخلی ما امواج صوتی را به الکتریسیته ترجمه می کنند تا آنها را به مغز ارسال کنند. این سلول ها به امواج صوتی واکنش نشان می دهند، مواد شیمیایی ای را رها می کنند که به صورت تکانه های عصبی به مغز فرستاده می شوند. ما با حدود 3500 تا از این سلول ها به دنیا آمده ایم. این سلول ها از صداهای واقعاً بلند آسیب می بینند. اگر اطراف تان صداهای بلندی است از توپی های گوش استفاده کنید.

 در گوش داخلی که مسئول حفظ تعادل بدن است، اندام شنوایی مارپیچی شکلی به نام حلزون و همچنین دهلیز و مجرای نیم دایره ای قرار دارد.

 اختلالات گوش داخلی انسان می تواند باعث ناشنوایی اش شود.

 بخش میانی گوش فشار صدا را تقویت می کند.

 گوش میانی حاوی سه تا از کوچک ترین و شکننده ترین استخوان های بدن ما است. استخوان های داخل گوش میانی، صدا را از پرده گوش به گوش داخلی منتقل می کنند. این استخوان ها به خاطر شکل شان استخوان چکشی، استخوان سندانی، و استخوان رکابی نام گذاری شده اند. در بین این 3 استخوان، استخوان رکابی کوچک ترین آنها است و نیز کوچک ترین استخوان بدن ما نیز هست.

 قسمت میانی گوش (در پشت پرده گوش) فشار صوت را تقویت می کند.

 گوش میانی حاوی شیپور استاش است که به تخلیه مخاط کمک می کند.

 مجرای گوش، لوله ای است که از گوش خارجی به گوش میانی امتداد دارد. غدد موجود در مجرای گوش، موم گوش را تولید می کنند. روان شدن این موم باعث تمیز شدن گوش از خاک و گرد و غبار می شود و به محافظت از گوش کمک می کند.

آیا تا به حال گوش تان صدای تقی کرده است؟ وقتی از تپه یا کوه بلندی بالا و پایین می روید، فشار هوا تغییر می کند. در نتیجه فشاری هم بر گوش میانی وارد می شود که باعث ایجاد صدای تق در گوش تان می شود. این صدا در میان لوله های ریزی (شیپور استاش) به وجود می آید که از گوش میانی مان به پشت بینی مان می رسد. این لوله های ریز وقتی دچار سرماخوردگی می شوید مسدود می شوند و بالا و پایین رفتن از تپه های بزرگ را دردناک می کنند.

چرا گاهی بعد از پیاده شدن از چرخ و فلک احساس اندکی ناخوشی یا سرگیجه می کنید؟ حلقه های خاصی در گوش داخلی ما وجود دارند که کانال های نیم دایره نامیده می شوند و به  تعادل مان کمک می کنند. این کانال ها با مایعی پر شده اند که با حرکت سر ما حرکت می کند و موهای ریز داخل کانال ها را حرکت می دهد. این اتفاق به مغزمان می گوید سرما در حال حرکت است. هنگامی که ما در حال چرخیدنیم (مثل وقتی که چرخ و فلک سواریم) این مایع هم می چرخد. هنگامی که سواری تمام می شود، مایع هنوز در حال چرخش است اما چشم هایمان به مغزمان می گوید که حرکت نمی کنیم. از آن جایی که مغزمان در حال گرفتن دو پیام متفاوت است، گیج می شود و در نتیجه دچار سرگیجه می شویم.

 حس شنوایی وابسته به موهای ریز واقع در عمق داخلی گوش ما است. اگر ما این موها را از دست بدهیم، شنوایی مان را از دست می دهیم.

 به گوش هایتان فشار نیاورید. حتی وقتی می خواهید موم گوش تان را پاک کنید. (این موم به محافظت از گوش در مقابل عفونت و خارج کردن کثیفی کمک می کند). اگر با یک شیء فشار بیش از حدی بر گوش وارد کنید ممکن است به پرده گوش تان آسیب برسانید.

 لازم نیست موم گوش تان را پاک کنید مگر این که یک وضعیت غیر طبیعی داشته باشید. گوش موم اضافه بر نیاز را با فشار به بیرون می راند. البته موم بیش از حد گوش می تواند شنوایی را مختل کند، به خصوص اگر در مقابل پرده گوش فشرده شود.

 بیشتر افرادی که از کاهش شنوایی رنج می برند زیر سن 65 سال هستند.

 دلیل شماره یک از دست دادن شنوایی قرار گرفتن در معرض صداهای بسیار بلند (85 دسی بل یا بالاتر) است.

 عفونت گوش در کودکان به دلیل این که سیستم ایمنی شان در حال ایجاد شدن است و نیز تفاوت شیپور استاش شان با بزرگسالان شایع تر است.

 شنوایی ما می تواند پس از سر و صدای بسیار بلند (انفجار تفنگ ساچمه ای، انفجار و غیره) برای همیشه آسیب ببیند.

 گوش های ما هیچ وقت از شنیدن باز نمی ایستند حتی زمانی که خوابیم. مغز ما فقط صداهای دریافتی را ندید می گیرد.

 گوش های ما برای کاری بیش از تنها شنیدن لازم اند. آنها به ما کمک می کنند تعادل مان را حفظ کنیم.

 همه موجودات زنده از طریق گوش هایشان نمی شنوند. مارها از استخوان های آرواره هایشان استفاده می کنند، ماهی ها به تغییرات فشار پاسخ می دهند و پشه نر از شاخک استفاده می کند.

 سوراخ کردن لاله گوش و تزیین آن با طلا و جواهر هزاران سال است که به دلایل فرهنگی و برای آرایش در سراسر جهان معمول بوده است.

منبع:صفر بیست